یه جایی باید دست ادمارو بگیری...

نگه شون داری...

صورتشونو محکم تو دستات بگیری...

تو چشاشون خیره بشی و

بگی...

ببین من دوست دارم ... نرو ... خب؟؟؟؟؟؟؟

دلتنگی همون مکثیه که...

رو اسمش میکنی...

وقتی داری شماره های موبایلت رو داری میای پایین.

چه داروی تلخی است...

وفاداری به خائن.

صداقت با دروغگو...

مهربانی با سنگدل...

شاید من بی عیب نباشم...اما تو هم نیستی...پس برووووووو و پیش از شمردن اشتباه های من...به خطا های خودت

رسیدگی کن...

یادتان باشد دلتنگی جزیی از فرایند فراموشی است...

نگذارید احساس دلتنگی...

شمارا به اغوش کسی باز گرداند که......

میدانید با او اینده ای ندارید..